"خیبرآنلاین" - ماجرای انتخابات و مردمسالاری دینی در انقلاب اسلامی، پدیده ای نو، بی سابقه و خاص حکومت اسلامی است.
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی
"خیبرآنلاین"، در این مدل بدیع و نو از مردمسالاری که پسوند "دینی" و "اسلامی" به آن رنگ و لعاب خاصی بخشیده است، همزمان، مردم و حاکمان انقلابی، نسبت به یکدیگر و انتخاب مسئولان اجرایی، وظایف مشخص، شرعی و قانونی دارند و اینگونه نیست که حکومت، مردم را برای انتخاب، به حال خود رها کنند یا حکومت بخواهد بدون توجه به نظر و رای مردم، مدلی از دیکتاتوری را در کشور اعمال نماید.
در واقع، فرآیند انتخاب یا عزل مسئولان، با همراهی همیشگی میان حکومت و مردم ادامه دارد و این موضوع، چه در بحث انتخاب و چه در ماجرای عزل، بارها در کشورمان تجربه شده است.
دقیقا به همین دلیل است که فرآیند انتخاب، فقط به روز انتخابات بسنده نمی شود و طبق قانون اساسی، علاوه بر طی مراحل مختلف و متنوع، انتخاب نهایی مردم همچنان زیر ذره بین ولایت فقیه یا همان حاکم اسلامی ادامه دارد.
اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران درباره وظایف و اختیارات ولی فقیه، طی 2 ماده به صراحت اعلام کرده است:
* ماده 9: امضای حكم رياست جمهوری پس از انتخاب مردم
* ماده 10: عزل رييس جمهور با درنظرگرفتن مصالح كشور پس از حكم ديوانعالي كشور به تخلف وی از وظايف قانونی، يا رای مجلس شورای اسلامی به عدم كفايت وی
کاملا مشخص است که تنفیذ و عزل رییس جمهور، از جمله وظایف و اختیارات شرعی و قانونی رهبر جامعه اسلامی است و چنانچه فرد منتخب مردم، به هر دلیلی در انجام وظایف محول به او ناتوان بود، ولی فقیه می تواند از این اختیار خود استفاده کرده و با طی مراحل قانونی، نسبت به عزل وی اقدام نماید.
دقیقا به همین دلیل است که در حکم تنفیذ رییس جمهور، عباراتی بدین مضمون درج شده و خواهد شد: "
این تنفیذ تا هنگامی است که ایشان به تعهد در پیمودن صراط مستقیمی که تاکنون در پیش داشتهاند یعنی راه آرمانهای نظام اسلامی و دفاع از حقوق ملت و ایستادگی در برابر زورگویان و مستکبران پایبند باشند که به کمک الهی چنین خواهد بود، انشاءالله".
یعنی تنفیذ، یک چک سفید به رییس جمهور نیست بلکه تابع شرایط و مقرراتی است که هرگاه او از آن تخطی نماید، این اجازه را به رهبر جامعه می دهد که اقدام دیگری را در دستور کار خود قرار دهد.
امت اسلامی در این باره دارای تجربه ای تلخ است؛ تجربه ای که به عزل اولین رییس جمهور در انقلاب اسلامی منجر شد.
سید ابوالحسن بنی صدر که موفق شده بود عدد بسیار بالای 76 درصد از رای مردم کشور را از آن خود کند، به واسطه تخلف در انجام وظایف و خیانت ها و کوتاهی هایی که مرتکب شد، نهایتا از جایگاه خود عزل و البته با پوششی زنانه از کشور فرار کرد.
بنی صدر در دوران ریاست جمهوری اش، چنان بر آرای 76 درصدی مردم مغرور شده بود که گمان نمی کرد همان قدرت مردمی که به عنوان بازوی فراخ رهبر جامعه اسلامی عمل می کند، پس از اعمال قانون عزل، پشت او را خالی کند و در نهایت، با غرور و تکبر خاص خود، سقوط کرد؛ سقوطی که البته برای کشور هم خسارات و برکاتی را به دنبال داشت.
امید است این تجربه ی تلخ و گرانسنگ، پیش چشم عموم مسئولان نظام جمهوری اسلامی باشد و در بیان سخنان و رفتارها، از غرور و تکبر نسبت به آرای مردم اجتناب ورزیده و به گونه ای سخن نگویند که گویی اگر حتی در دوران امیرالمومنین(ع) هم زندگی می کردند، تلاش می کردند تا حضرتش را خانه نشین کنند.
حکومت اسلامی برای هر نوع اتفاق مثبت و منفی، هم تجربه دارد و هم از پشتوانه های لازم قانونی و مردمی برخوردار است.