ادعای حسن روحانی مبنی بر ممنوع المنبری در آن ایام، در حالی است که طبق اظهارات خود او، روزانه حداقل 8 سخنرانی داشته است!
"خیبرآنلاین" -
با توجه به رفتارهای عجیب و دشمن شادکن حسن روحانی (فریدون)، بازخوانی
سوابق او در قبل و پس از انقلاب یکی از ضروریات مهم این روزها به حساب می
آید.
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی "خیبرآنلاین"،
به همین منظور، برش هایی از سوابق او که کمتر به اطلاع عموم رسیده، منطبق
با خاطرات منتشرشده توسط حسن روحانی (فریدون) جمعبندی و مورد بازنشر قرار
گرفته شده است. انتشار این سوابق به صورت سریالی ادامه خواهد یافت:
اصرار بر ادعایی اشتباه
حسن روحانی در قسمتی از خاطراتش پیرامون منبرهای قبل از انقلاب مینویسد: «در نیمه دوم سال ۱۳۵۶ که ممنوعالمنبر شده بودم، سخنرانی من در مساجد و محافل مذهبی بسیار سخت شده بود؛ گرچه گاهی با نام اسلامی و جعفری و اسامی دیگر سخنرانی میکردم. مثلا شهید دکتر مفتح برای 10 شب سخنرانی در مسجد قبا من را دعوت کرده بود و من هم قول داده بودم و مسئولان مسجد قبا نیز برنامه سخنرانی را اعلام کرده بودند، ولی مأموران کلانتری محل به استناد اینکه من ممنوع المنبر هستم، مانع شدند... با اینکه ممنوع المنبر بودم، ولی کم و بیش در برخی مساجد با نامهای مختلف سخنرانی میکردم. از جمله در همین مسجد ارک به مناسبت فوت حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ ابوالقاسم ناطق نوری، پدر آقای علی اکبر ناطق نوری، در مجلس یادبودش که مجلس بسیار معظمی بود، سخنرانی کردم.»
نکته قابل توجه اینکه ادعای حسن روحانی مبنی بر ممنوع المنبربودن نمیتواند چندان صحت داشته باشد، زیرا طبق گزارش خیلی محرمانه ساواک به تاریخ ۵ بهمن ۱۳۵۶، سخنران این جلسه با نام روحانی ذکر شده است؛ لذا ادعای حسن روحانی مبنی بر اینکه با اسم دیگری در آنجا سخنرانی کرده است، صحت ندارد.
او در جای دیگر میگوید: «با فرارسیدن ماه محرم در آذر ۱۳۵۶ با اینکه ممنوع المنبر بودم، چندین سخنرانی در دهه اول محرم قول داده بودم. اولین سخنرانی در مسجد امیرالمؤمنین(ع) بود که صبح زود و پس از نماز صبح تشکیل میشد که بیشتر مستمعان آن دانشجویان کوی دانشگاه تهران بودند. سخنرانی دوم در حسینیه زرگنده بود و پس از آن در سرای دستمالچی بازار سخنرانی میکردم که تشکیل دهندگان آن افرادی مانند آقای حاج محمود مانیان و آقای فروهر بودند. سخنرانی بعدی در همان بازار در سرای دیگری نزدیک سرای دستمالچی بود. جمعا صبحها 4 سخنرانی داشتم. بعدازظهرها هم در قلهک منبر میرفتم و شبها هم چند سخنرانی داشتم که در منطقه تهراننو، نارمک و تهرانپارس بود که تقریبا حدود ساعت 12 شب پایان مییافت.»
ادعای حسن روحانی مبنی بر ممنوع المنبری در آن ایام، در حالی است که طبق اظهارات خود او، روزانه حداقل 8 سخنرانی داشته است!
به راستی، چرا همچنان بر ممنوع المنبری خود اصرار میورزد؟ چرا در آن بحبوحه که اکثر خطیبان انقلابی واقعا ممنوع المنبر بودند، روحانی اینچنین برای سخنرانیهای پرشمار خود آزاد بوده است؟
ساواک در گزارشات ۱۵ دی و ۲۵ دی ۱۳۵۶ ذکر کرده که سخنران مراسم مذکور، حسن فریدون بوده است. بنابراین ادعای سخنرانی با اسامی مستعار صحت ندارد.
☄️ سلسله مطالب افشاکننده از سوابق حسن روحانی در قبل و پس از انقلاب ادامه خواهد داشت ☄️
https://www.instagram.com/p/BT_Bxfzh3zw/?taken-by=abtahi_smj
لطفا این کلیپ را منتشر کنید