با بی تدبیری برخی مسئولان، زیرساخت صنعت هسته ای کشورمان دچار حذف، جمع آوری یا صدمات سنگین شده است
"خیبرآنلاین" - دولت دوازدهم به ریاست روحانی عملا آغاز به کار کرد و این در حالی است که به نظر می رسد این دولت نیز، متاثر از خسارت محض برجام خواهد بود و در میدان واقع، به جز حرف های تکراری، اتفاق خاص دیگری را نمیتوان متصور بود.
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی
"خیبرآنلاین"، تمرکز افراطی روحانی در سخنان ابتدایی و انتهایی جلسات بررسی برنامه وزرای پیشنهادی بر موضوع برجام و همچنین، حضور ظریف به عنوان اولین وزیر دولت دوازدهم در تلویزیون حول محور این توافق ناکام، نشان می دهد که برجام، همچنان کلیدواژه ی حرف ها و شعارها و محل لاپوشانی ناکارآمدی ها و نیز، نقطه ی تهاجم به منتقدان روزافزون و گسترده ی دولت روحانی است.
روحانی مهمترین کار وزیر خارجه اش را ایستادن کنار برجام اعلام کرده است و ظریف در گفت و گوی ویژه خبری شبکه 2 سیما همسو با رییس خود، "حفظ برجام و جلوگیری از بدعهدی های آمریکا" را مهمترین اولویت دستگاه خارجه در دولت دوازدهم دانسته است!
این اصرار، یعنی قرار است 4 سال دیگر، مردم با بر جام سر کار بروند. اما کدام برجام؟ همان توافق خسارت باری که به صورت روزانه و ماهانه از سوی طرف های آمریکایی و اروپایی نقض شده و طبق سازوکار پیش بینی شده در متن آن، هرنوع شکایت مصرانه ای از سوی ایران، منجر به رای کمیسیون و شورای امنیت مبنی بر فعال شدن مجدد تحریم ها و بازگشت به نقطه ی صفر خواهد شد؛ با این تفاوت که طرف ایرانی، حداقل به 8 سال زمان جهت بازگشت به سطح پیشابرجام نیاز دارد اما طرف غربی، برای بازگشت، تنها دقایقی احتیاج دارد.
چرا؟ چون با بی تدبیری برخی مسئولان، زیرساخت صنعت هسته ای کشورمان دچار حذف، جمع آوری یا صدمات سنگین شده است اما در طرف مقابل، نه تنها زیرساخت تحریم ها به صورت تقریبا کامل بر جای خود استوار است، بلکه با دورزدن برجام و افزایش تحریم ها به بهانه های دیگری همچون موشکی، حقوق بشر و... عملا تحریمی حذف نشده، بلکه محکمتر از قبل پیگیری می شود.
بنابراین، برخلاف آنچه که همچنان از سوی روحانی و ظریف در دفاع یکطرفه و بدون اعتنا به نظرات منتقدان مطرح می شود، نوزاد برجام، دقایقی پس از تولد مرده است و الان، تحمیل کنندگان خسارت محض، صرفا برای حفظ آبرو، بر بالای این جنازه ی متعفن، برای احیای آن تلاش نافرجام می کنند.
به عبارت دیگر، متاسفانه باید گفت امید به تلاش و کارآمدی، رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و توجه به توانمندی های داخل، تا زمانی که جماعتی غربزده و خوشبین به عهدشکنان آمریکایی در قدرت هستند، فقط یک رویاست.