مسئولین کشور ما برای خودشان و فرزندانشان و نزدیکان خود زندگی رویایی درست کردند و اما نوبت که به مردم کشورشان که می شد، جز تنبلی و حرف و حرف در اداره امور چیزی از آنها نصیب ما نمی شد و خواستیم که ادبشان کنیم
"خیبرآنلاین" - محمد ادریسی * / تصحیح خطاها متوقف در تشخیص و کشف آنهاست و تشخیص خطاها متوقف در ایستگاه عبرت هاست؛ پس کشف و تصحیح خطاها متوقف در ایستگاه عبرت هاست و این یک صغری و کبری و نتیجه گیری منطقی است که هر ذهنی آن را می پذیرد.
اینجا هیچ وقت مثل سوریه نیست و نمی شود، چون مردم اجازه نمی دهند اما نمی توان هرچه بادابادی که جلو رفت و برای عبرت گرفتن می گوییم، حتی اگر هم برای بعضی ها خنده دار و یا حتی باورنکردنی باشد.
وقتی از شهروندان سوریه بپرسی که چگونه شد که به اینجا رسیدید؟ اینگونه می گویند که از زمانی شروع شد که دارالعدل (دادگاه) را اول زبانی بعد به صورت عملی به آتش کشیدند و جوانانی بودند که فریاد می زدند که این کار درستی نیست، اما گوشی نمی شنید و با خنده های مستانه بنزین بر آتش می ریختند.
از برخی دیگر که بپرسی، اینگونه می گویند که آتش جنگ در سوریه و جرقه ورود تکفیری ها از در و دیوار کشور و تجاوز به ناموس ها و خونریزی ها از آن زمانی كه چند محصل با دیوارنویسی و شعارنویسی هایی که بیشتر جنبه بازی داشت تا واقعیت علیه حكومت شروع شد و با اعتراضات خياباني پدر و مادران که خیال می کردند می توانند به سوی رفاه بیشتر پیش بتازند و همان ها که به رئیس جمهور سوریه چند وقت قبلش رای محکمی داده بودند معترض او شدند، ادامه یافت و با تشویش و رجزخوانی رسانه ها داخلی و خارجی و همراهی ساده دلان مواجه شد و نتیجه هایی که خودتان می بینید.
از گروهی دیگر که بپرسی اینگونه می گویند که از یک سال قبل از اعتراضات خیابانی شروع شده بود و مخالفان با انبارکردن امکانات دارویی برای زخمی های آینده و سلاح ها در گوشه و کنار کشور برای ترورها منتظر بودند تا زمان آسیب زدن و خروج علیه حاکمیت با شعار (الشعب یرید اسقاط النظام) شروع شد و تا الان بیش از 400 هزار کشته از زن و کودک و غیرنظامی داریم که روی دستمان مانده اند.
عده ای دیگر می گوید که به خاطر حرف ها و فیلم ها و عکس هایی بود که در شبکه های اجتماعی زده می شد که نیرهای امنیتی بی تجربه کشور ما سوریه، چند جوان را با چوب می زدند و زنان و بچه ها گریه می کردند و ما برای دفاع از آنها به خیابان ها آمدیم و شد آنچه که می بینید.
دسته ای دیگر می گویند که مسئولین کشور ما برای خودشان و فرزندانشان و نزدیکان خود زندگی رویایی درست کردند و اما نوبت که به مردم کشورشان که می شد، جز تنبلی و حرف و حرف در اداره امور چیزی از آنها نصیب ما نمی شد و خواستیم که ادبشان کنیم. بعد نظامیان و مسئولین که از چشم ما افتادند یا بهتر بگوییم از چشم ما انداختند، پس به غیرخودی ها پناه بردیم و آنها هم رحممان نکردند.
اینها که گفته شد، فقط کمی آشنایی به زبان عربی و انگلیسی لازم دارد که مفصل تر آن را ببینیم و بخوانیم و بشنویم.
فرجام ها با آغازشان که سنجيده شود، عبرت ها پدیدار می شود که در روزگار سیاه و سفید اقوام و ملل و کشور های دیگر براى ما درس های عجیب و باورنکردنی هست تا که عبرت بگیرم قبل از آنکه خودمان عبرت دیگران شویم.
* حجت الاسلام محمد ادریسی
محقق و نویسنده