اگرچه صالحی سعی داشته با جبهه گیری در پشت نام رهبری، تمام اقدامات هسته ای در جریان برجام را موجه جلوه دهد اما کیست که نداند معظمله بارها و بارها از عملی نشدن شروط 9گانهشان گلایه نموده و با ناراحتی از ناتوانی تیم مذاکره کننده هسته ای در تامین این شروط یاد کرده اند؟
"خیبرآنلاین" - اگرچه بیش از سه سال از تورم رگهای گردن وزیر خارجه دولت دهم و رئیس سازمان انرژی اتمی دولت های یازدهم و دوازدهم در مجلس، جهت دفاع تمام قد از «آفتاب تابان برجام» می گذرد اما بیاد آوردن آن چندان دشوار نخواهد بود؛ بماند که تنها چند ماه زمان نیاز بود تا پاداش این خوشخدمتی و گریبانچاکی نامبرده برای اعتدالیون، نقداً توسط شخص رئیسجمهور تسویه شود، آنجایی که در واکنش به اظهارنظر صالحی در خصوص تأخیر در اجرای تعهدات بانکی موجود در برجام، گفت: «در زمینه مسائل اتمی آقای صالحی هرچه بگوید درست است؛ اما اکنون صالحی نه وزیر اقتصاد است، نه رئیس بانک مرکزی و نه وزیر خارجه!»!
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی
"خیبرآنلاین"، حال بعد از آن همه ماجرا، روزنامه ایران (ارگان رسانه ای دولت) به سراغ رئیس اخیراً گوشهگیرشدهی سازمان انرژی اتمی رفته و پای درد و دل هایش نشسته که نکات جالبی در آن مطرح شده است: «ما در برجام موقعیت برتر را داریم و هیچ یک از فعالیت های هستهایمان را با آن متوقف نکردیم. ما در برجام قرار بود یکسری امتیازات فنی بدهیم و امتیازات اقتصادی بگیریم. در بُعد فنی هوشیاری مذاکرهکنندگان و تذکرات حضرت آقا باعث شد دست بالا را در توافق داشته باشیم. رهبری در بعد فنی برای ما کف تعیین کردند. یعنی اینطور نبود که بنده بدون اجازه مذاکره کنم و همینطور پیش بروم. با این حال ما به کف خواستهها اکتفا نکردیم و تا جایی که میشد جلو رفتیم. درخصوص محدودیتهای پذیرفته شده هم بارها اطلاعرسانی شده که موارد عمده و بازدارندهای نیستند.»
این سخنان درحالی مطرح می شود که نامبرده اولاً توضیح نداده است که منظور از «متوقف نکردن فعالیت های صنعت هسته ای» چیست؟ چراکه به گواه کارشناسان اگرچه شاید در مقیاس آزمایشگاهی و نمایشگاهی، ظاهراً فعالیت های هسته ای ایران ادامه دارد اما با توجه به پذیرش حجم عظیمی از محدودیت های بی سابقه در چارچوب برجام از سوی دولتمردان تدبیر و امید، سخن به میان آوردن از «صنعت هسته ای» (با توجه به مقیاس های کلان و گستره بزرگ آن) در شرایط فعلی، چیزی شبیه به شوخی خواهد بود!
ثانیاً اگرچه وی سعی داشته با جبهه گیری در پشت نام رهبری انقلاب، تمام اقدامات در جریان برجام را موجه جلوه دهد اما کیست که نداند معظمله بارها و بارها (بالاخص در برهه پس از خروج آمریکا از برجام) از عملی نشدن شروط 9گانه خود پیش از انعقاد برجام، گلایه نموده و با ناراحتی از ناتوانی تیم مذاکره کننده هسته ای در تامین این شروط یاد کرده اند؟
صالحی اما در جای دیگری از این مصاحبه مطول با گلایه از سخن منتقدان درباره بتن ریزی در قلب راکتور اراک، ادامه می دهد: «گفتند در چاله رآکتور اراک سیمان ریختند و برای اثبات ادعای خود عکس رآکتور را با فتوشاپ درست کردند و به مردم نشان دادند. ما برای نشان دادن واقعیت، خبرنگاران را دعوت کردیم، رفتند، دیدند و حتی خبرنگاران رسانههای منتقد هم نوشتند که واقعاً در چاله سیمان ندیدیم اما آنها باز ادعای خود را تکرار میکنند. واقعیت را همانطور که بارها گفتهام ریختن سیمان در تعدادی از لولهها بود که به تعداد آن لولهها، لولههای سالم و قابل تعویض داریم»!
اظهارات حق به جانب نامبرده در حالی مطرح می شود که گویی دعوای طرفین بر سر الفاظ و واژه هایی چون «چاله» یا «لوله» است و اصل قضیه که بتن ریزی در حاصل دسترنج جوانان و دانشمندان این کشور نظیر چهار شهید هسته ای یعنی «شهریاری»، «رضایی نژاد»، «علی محمدی» و «احمدی روشن» است، در حاشیه قرار داده می شود. بعلاوه تصویر فتوشاپ بتن ریزی در رآکتور اراک برای اولین بار در یکی از سایت های حامی دولت منتشر گردید که البته گناه این اقدام مثل همیشه بر گردن منتقدان و به اصطلاح دلواپسان توافق هسته ای افتاد؛ با این وجود کیست که نداند انتشار این دست تصاویر و انتصاب آن به منتقدین، از شگردهای نخ نما و مسبوق به سابقه دگراندیشان و تجدیدنظرطلبان مخالف نظام محسوب شده و کماکان نیز می شود؟
نکته پایانی و البته جالب این گفتگو به اظهارنظر صالحی درخصوص بازرسی نمایندگان آژانس انرژی اتمی از دانشگاه های کشور باز می گردد که می گوید: «ممکن است در معدودی از دانشگاههای کشور مقداری جزئی مواد هستهای وجود داشته باشد، در اینصورت توصیه میشود که آن مواد به سازمان انتقال یابد. آژانس بر اساس مقالهای که در این زمینه منتشر شده از ما خواست فرآیند دستیابی به این اطلاعات را توضیح دهیم. این توضیح را هم از دانشگاه مربوطه نخواست بلکه سازمان را مورد پرسش قرار داد. خب برخی استادان زحمت میکشند و نتیجه کار علمی خود را در قالب مقاله میفرستند به نشریات بینالمللی که چاپ کنند، تا برای ترفیع خود به دانشیاری و استادی استفاده کنند. اگر نشریات بینالمللی بد و نامحرم است چرا میفرستند؟ بعد هم که آژانس در چارچوب پروتکل الحاقی استفسار میکند، برخی معترض میشوند که چرا آژانس از دانشگاه بازرسی میکند؟»
رئیس سازمان انرژی اتمی با آرامشی مثال زدنی، در حالی به سادگی هر چه تمام تر و با پاسخ هایی دیپلماتیک از کنار تعرض به ساحت علمی و دانشگاهی کشور می گذرد که گویی هیچ اتفاق ویژه ای رخ نداده یا کل حادثه از اساس دروغ بوده است! این درحالیست که بازرسی ماموران آژانس (بخوانید بازجویی جاسوسان) از دانشگاه ها و پژوهشگاه های ایرانی شاید نمونه ای بی نظیر در تاریخ هسته ای جهان بشمار رود و این در حالیست که تحقیقات صورت گرفته دانشگاهی در زمینه های اتمی در سطوح آزمایشگاهی بوده و مقیاس های کلان صنعتی -که شاید باعث حساسیت بازرسان آژانس شود- را در بر نمی گیرد.
فارغ از این، شخص رئیس سازمان انرژی اتمی باید بداند که چنین بازرسی های خارج از عرفی تنها با هدف هزینه سازی برای دانشمندان کشور و تحقیر جوانان ایرانی صورت می پذیرد که مانع از پیشرفت روزافزون کشور در این عرصه شوند؛ حال آنکه ایشان ترجیح می دهند تا با بازی با کلمات و به راحتی از این تحقیر ملی عبور کند، نشان از عدم درک درست از مسائل اینچنینی دارد.