اگرچه این دولت مسمای اعتدال را یدک میکشد و پرچمدار آن سعی داشت با راضی نگه داشتن همه، اهداف مدنظر خود را پیش ببرد اما سابقه 5 سال زمامداری اعتدالیون این واقعیت را به اثبات رسانده که این خط مشی، سرانجامی جز شکست به دنبال نخواهد داشت.
"خیبرآنلاین" - کُندی، بی عملی و بی تدبیری دولت بنفش چنان واضح و مبرهن است که هیچ جای دفاعی را برای خود باقی نگذاشته است! آش اعتدالیون – بالاخص در دولت دوازدهم - آنقدر شور شد که حتی صدای حامیان تجدیدنظر طلب خود را هم درآورد.
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی
"خیبرآنلاین"، نمونه های زیر تنها گوشه ای از نقل قول های افراد شاخص جناح اصلاح طلب است که طی ماه های اخیر در مذمت دولت تدبیر و امید، اظهار داشته شده است:
+ محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید درباره عملکرد دولت روحانی اظهار داشت: «از مردم بابت مشکلات عذرخواهی میکنیم چون دولتی را روی کار آوردیم که نمیخواهد منویات اصلاحات را پیاده کند؛ ما مجبوریم صورتمان را با سیلی سرخ کنیم.»!
+ الیاس حضرتی عضو فراکسیون امید و مدیرمسئول روزنامه اعتماد، در جریان استیضاح وزیر اقتصاد گفت: «حق این بود که رئیسجمهور، جهانگیری، نوبخت، سیف و نهاوندیان استیضاح میشدند ولی ما مجبوریم وزیر اقتصاد را استیضاح کنیم، ما نامه دادیم که آقای رئیسجمهور تیم اقتصادی دولت را تغییر دهد اما این کار را انجام نداد.»
+ سعید حجاریان تئوریسین جریان اصلاحات نیز در گفتگویی دولت روحانی را «گیج» و «کرخت» توصیف کرده و معتقد است: «اصلاحطلبان باید بگویند دولت روحانی، دولت ما نیست»!
همین فکت ها کافی بود تا حسن روحانی را به جمع بندی عبور اصلاح طلبان از خویش رسانده و اندکی خود را به جناح مقابل نزدیک کند. در همین راستا شاید بتوان نقطه عطف این نزدیکی به جناح رقیب اصلاح طلبان را در اظهارنظر روحانی در مواجهه لفظی با رئیس جمهور آمریکا جستجو کرد، آنجا که بیان داشت: «آقای ترامپ! با دُم شیر بازی نکن ، پشیمان کننده است. میگویند نمیگذاریم نفت ایران صادر شود؛ هنگامی که نفت ایران صادر نشود، هیچکس نمیتواند نفت صادر کند.»
اگرچه این اظهارات روحانی، با استقبال جمعی از مقامات نظامی و البته اصولگرایان همراه شد اما ناگفته پیدا بود که با یکی دو جمله به ظاهر امیدبخش، نمی توان انتظار داشت که تمامی کدورت های به وجود آمده – به ویژه در جریان مناظرات و رقابت های پیش از انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری - یکشبه حل و فصل شود.
وخامت اوضاع اقتصادی و ایضاً ضعف مشهود دولت در برابر بحران معیشت، اصلاح طلبان را به موضع «پشیمانی از گذشته» رساند که لااقل با برائت از دولت روحانی، اندک آبروی خود نزد افکار عمومی را برای رأی آوری در دوره های آتی، ذخیره کنند.
همین علت موجب شد تا مجلس دهمی را که نمایندگان آن همواره «وکیل الدوله» لقب می گرفتند، با بی میلی هرچه تمام تر به استیضاح علی ربیعی از وزارت کار و مسعود کرباسیان از وزارت اقتصاد، رأی موافق دهند و حتی 5 وزیر صمت، راه، آموزش و پرورش، کشور و اطلاعات را نیز در صف احتمال استیضاح نگه دارند.
در این بین اما خطر از حدنصاب افتادن کابینه، دولت روحانی را تهدید می کند چراکه به جز 2 وزیر کنار رفته از کابینه، تنها با استیضاح، برکناری یا استعفای 6 نفر دیگر از وزرای دولت تا بهار 1400، هیات وزیران باید مجدداً تشکیل شده و رای اعتماد بگیرد. قاعده عقلی پیشگیری از خطر، روحانی را به این جمع بندی رسانده است که با عدم اطمینان به جلب حمایت اصولگرایان، مجدداً به هر نحوی از انحا، دل اصلاحطلبان ناراضی و پشیمان را به دست آورد تا شاید با این حربه، مانع از معرفی 2 کابینه در یک دوره برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی شود.
لذا بهترین راهکار، ترتیب دادن نشستی صمیمانه با دوستان سابق اصلاح طلب بود که اتفاقا پنجشنبه 12 مهر برگزار شد. بر همین مبنا، 23 تن از چهرههای اصلاحطلب از جمله محمدرضا عارف، عبدالواحد موسوی لاری، مجید انصاری، مصطفی کواکبیان، محسن هاشمی، صفدر حسینی، حسین کمالی، علی شکوری راد، محمد نعیمیپور، ابراهیم اصغرزاده، صادق خرازی، حسین مرعشی، آذر منصوری، محمد قوچانی، محمدجواد فتحی، داود محمدی، مرتضی حاجی، زهرا شجاعی، ژاله فرامرزیان، زهرا صدراعظم نوری، حمیدرضا جلاییپور، جواد اطاعت و علی ربیعی در این نشست حضور داشتند تا بلکه با رفع سوء تفاهمات، به مفاهمه برای ادامه راه طی 3 سال پیش رو برسند.
با این تفاسیر، اگرچه این دولت مسمای اعتدال را یدک می کشد و پرچمدار آن سعی داشت با راضی نگه داشتن همه، اهداف مدنظر خود را پیش ببرد اما سابقه 5 سال زمامداری اعتدالیون این واقعیت را به اثبات رسانده که این خط مشی، سرانجامی جز شکست به دنبال نخواهد داشت.