از «کاسبان برجام» که اینک به «کاسبان پولشویی» تغییر نام دادهاند، باید پرسید که در قرارداد شرکت نفتی توتال چه کسانی رشوهخواری کردهاند؟! در ماجرای بانک سرمایه، شرکت ایران مارین سرویس، صندوق ذخیره فرهنگیان و... کدام دستها آلوده بوده است؟!
"خیبرآنلاین" - «بالاخره پولشویی یک واقعیت در ایران است و خیلیها از پولشویی منفعت میبرند. جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی میکنند حتما آنقدر توان مالی دارند که دهها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی کنند. با این وضعیت ما نمیتوانیم با فضاسازیها مقابله کنیم. کسانی که یک قلم معاملهشان ممکن است ۳۰ هزار میلیارد باشد فضاسازی کردهاند. آنها میتوانند بودجه وزارت خارجه را هزینه یک قلم فضاسازیشان کنند. من افرادی را که در این قضیه منافع دارند، پشت القای این تصورات میدانم»! عبارات فوق، نه سرخط خبرهاي BBC فارسي است، نه موجز الاخبار العربيه سعودي، و نه خداشوت آحرونوت هاآرتص رژيم صهيونيستي. اين، عين سخنان وزیر امور خارجه دولت دوازدهم است که هفته گذشته در مصاحبه با تارنمای خبری «خبرآنلاین» عنوان گردیده است!
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی "خیبرآنلاین"، اذعان رسمی جواد ظریف پیرامون وجود پولشویی در ارگان های رسمی کشور، درحالی عنوان می شود که دقیقاً همین ادعا، بهانه ای شده است تا کشورهای غربی به سرکردگی ایالات متحده، تحریم های بسیاری را طی سالیان گذشته متوجه کشورمان کنند. با این وجود، لازم است بدانیم که تا پیش از این، اگرچه ادعاهای سایر کشورهای متخاصم پیرامون اتهام پولشویی به جمهوری اسلامی تنها در حد حرف و اثبات نشده بود، اما با استناد به افاضات اخیر وزیر خارجه برجام، این قبیل اتهامات، اینک مستند شد و از منظر بین المللی، جنبه حقوقی نیز پیدا نمود.
خودزنی وزیر امور خارجه دولت کلیدداران اما برای اولین بار نیست و به شدت مسبوق به سابقه است.
+ بهیاد آورید آذرماه سال 92 را که وزیر امور خارجه دولت یازدهم در جمع دانشجویان دانشگاه تهران گفت: «غربیها از چهارتا تانک و موشک ما نمیترسند. آیا شما فکر کردید آمریکا که با یک بمبش میتواند تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیندازد از سیستم دفاعی ما میترسد؟ آیا واقعاً به خاطر قدرت نظامی ماست که آمریکا جلو نمیآید؟»!
+ افزون بر این، تاریخ گواهی میدهد که بعد از شکست فاحش اصلاح طلبان در مجلس هفتم و در آستانه برگزاری نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، محمدجواد ظریف که در آن هنگام بهعنوان یکی از اعضای مذاکرهکننده هستهای در تیم حسن روحانی (دبیر وقت شورای امنیت ملی) فعال بود، اینگونه سفره دلش را برای «محمد البرادعی» رئیس وقت سازمان بینالمللی انرژی اتمی گشود: «خیلی از کاندیداها [در داخل ایران] از شکست مذاکرات ما سود میبرند. آنها موفقیت چشمگیری در این گفتوگوها نمیبینند و از طرفی آنها تقریباً آدمهای پرنفوذی هم هستند. اعتبار اروپاییها و همچنین مذاکرهکنندگان [ایرانی] در کشور ما از بین رفته است. این فقط مشکل اعتماد به آنها نبود. این مشکل اعتماد به حزب ما هم بود یا به نوعی اعتبار ما در خانه هم بود»!
+ به علاوه، ماجرای اقدامات نابجا و مصافحه ظریف با جان کری (وزیر خارجه سابق آمریکا) و حتی باراک اوباما (رئیس جمهور سابق ایالات متحده) خود از جمله اقدامات دشمن شادکنی است که برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی رخ داد. جالب آنکه مصافحه ظریف با اوباما درست در زمانی رخ داد که در گوشهای از جهان، ایرانیان به حج مشرف شده در مراسم برائت از مشرکین، فریاد «مرگ بر آمریکا» سر می دادند!
اینک که «کاسبان برجام» پس از پایان تاریخ مصرف آن خسارت محض، به «کاسبان پولشویی» تغییر نام داده اند، جای دارد تا از ایشان پرسید که در قرارداد شرکت نفتی توتال چه کسانی رشوهخواری کردهاند؟! در ماجرای بانک سرمایه، شرکت ایران مارین سرویس، اختلاس کلان از صندوق ذخیره فرهنگیان، تاراج حداقل ۱۸ میلیارد دلار از بیتالمال در آشفته بازار ارزی و... کدام دستها آلوده بوده است؟! آیا موارد مذکور مصداق بارز پولشویی نیست؟ آیا دست داشتن همپالگیهای تجدیدنظرطلب بنفشها در موارد فوق، مانع از نام آوری ایشان و پیگیری قانونی آنان می شود؟!