شایسته بود تا آیت الله العظمی مکارم شیرازی اعتبار خود را خرج پهلوان پنبه دیپلماسی نمیکردند و بالعکس با حمایت از استیضاح کنندگان وزیر برجامیان، جلوی ضرررسانی بیش از پیش قماش کدخداپنداران به کشور را میگرفتند
"خیبرآنلاین" - اوایل ماه جاری بود که خبر جمع آوری امضا توسط جمعی از نمایندگان برای به استیضاح کشاندن محمدجواد ظریف وزیر خارجه خالق خسارت محض برجام، به دلایل مختلف بالاخص "تَکرار" ادعای دشمنشادکن «پولشویی» در داخل کشور، مخابره شد.
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی
"خیبرآنلاین"، ماجرا از این قرار بود که ظریف در گفتگو با خبرآنلاین، همسو با دشمنان قسم خورده این مرزوبوم، با تصدیق تلویحی ادعای دست داشتن برخی از نهادهای درون ساختاری نظام به «پولشویی»، افاضه داشت: «
بالاخره پولشویی یک واقعیت در ایران است و خیلیها از پولشویی منفعت میبرند. جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی میکنند، حتما آنقدر توان مالی دارند که دهها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی کنند. با این وضعیت ما نمیتوانیم با فضاسازیها مقابله کنیم. کسانی که یک قلم معاملهشان ممکن است ۳۰ هزار میلیارد باشد، فضاسازی کردهاند. آنها میتوانند بودجه وزارت خارجه را هزینه یک قلم فضاسازیشان کنند. من افرادی را که در این قضیه منافع دارند، پشت القای این تصورات میدانم»!
پس از اقدام ستودنی 24 نماینده امضاکننده طرح استیضاح ظریف، موجی از تخریب ها علیه این وکیلالملههای انقلابی در مذمت چرایی زیرسوال قراردادن بُت دیپلماسی رسانه های زنجیری به راه افتاد که البته طبیعی و قابل پیش بینی نیز بود اما ماجرا زمانی عجیب و غیرقابل پیش بینی شد که مرجع تقلیدی همچون آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی هم به جرگه مدافعین ظریف پیوست!
این مرجع بزرگوار تقلید طی جلسه درس خارج از فقه در مسجد اعظم قم و در حمایت از وزیر برجامی اعتدالیون اظهار داشت: «در شرایطی که ما باید در برابر دشمن خارجی قوی و متعهد باشیم، برادران و خواهرانی در مجلس شورای اسلامی به دنبال استیضاح وزرا هستند که این کار به صلاح نیست. در این شرایط اگر بخواهیم وزیری را تغییر دهیم آن هم وزیرانی که در مقابل دشمنان ایستاده اند(!) کار درستی نیست و نباید در این موقعیت دولت ضعیف شود. باید از این استیضاح های پشت سر هم در این شرایط صرف نظر کرد و نمایندگان مجلس ایرادها و اشکال های خود به وزیران را به صورت انتقاد و سوال مطرح کنند. خود استیضاح به معنای تضعیف پایه فعالیت های وزیر است و در این شرایط باید ملاحظات لازم را داشت. باید به مصالح نظام توجه کرد و لازم نیست فورا برای تغییر وزیران اقدام شود، این اقدام ها دردسر دارد، استیضاح در شرایطی که مقابل دشمنی به ظاهر قوی هستیم، به صلاح نیست».
حمایت تمام قد آیت الله العظمی مکارم از جواد ظریف، با استعانت از تعبیر «وزیری که در مقابل دشمنان ایستاده است»(!) در حالی ابراز می شود که احتمالاً این مرجع تقلید، اظهارات شاذ و اقدامات دشمن شادکن وزیر خارجه کلیدداران را فراموش کرده اند.
سوال اینجاست که آیا قدم زدن با وزیر خارجه و دست دادن با رئیس جمهور شیطان بزرگ، از مصادیق ایستادگی در مقابل دشمنان است؟! آیا اتهام زنی تلویحی به نظام آن هم به نام پولشویی، همزمان و همزبان با بهانهجویی های گرگهای غربی در ادعای تامین مالی تروریسم توسط جمهوری اسلامی، مصداق ایستادگی در مقابل دشمنان است؟! آیا اذعان [بیخردانه] به قوت نظامی ایالات متحده و ضعف نظامی ایران در شرایطی که یانکی ها دائماً از روی میزبودن تمام گزینه ها علیه جمهوری اسلامی سخن به میان می آورند، مصداق ایستادگی در برابر دشمنان است؟! آیا گدایی سیاسی از بیگانگانی همچون «محمد البرادعی» پیش از انتخابات ریاست جمهوری نهم و «جان کری» پیش از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، به منظور کسب امتیازات صوری از نامبردگان برای جلب نظر ایرانیان و رأی آوری جناح متبوعش، مصداق ایستادگی در برابر دشمنان است؟! آیا رقم زدن خسارت محضی همچون برجام که با درانداختن کشور به چاه ویل ناکارآمدی، متخاصمان را آنچنان جسور، طماع و وقیح کرده که مستقیماً از سرنگونی نظام سخن می گویند، مصداق ایستادگی در برابر دشمنان است؟!
جهت يادآوری اين مرجع بزرگوار به ماجرای انتقادهای انقلابی وی در تصویب لایحه استعماری مرتبط با FATF و همزمان، دفاع تمام قد محمدجواد ظریف از این لایحه اشاره می شود. آیا مقاومت در برابر تصویب این لایحه استعماری توسط ایشان ایستادگی در مقابل خواست دشمنان بود یا دفاع وزیر بنفش ها از آنچه که آرزوی بیگانگان است؟!
شایسته بود تا آیت الله العظمي مکارم شیرازی اعتبار خود را خرج پهلوان پنبه دیپلماسی نمی کردند و بالعکس با حمایت از استیضاح کنندگان وزیر برجامیان، جلوی ضرررسانی بیش از پیش قماش کدخداپنداران به کشور را می گرفتند.