نوع عجیب و کاسبکارانه از فهم ولایت و رفتار با ولی، تجربهی تلخ و عبرت آموزی است که البته همچنان بازار آن رونق دارد و باعث خارج شدن مجلس از راس امور شده است.
"خیبرآنلاین" - "مجلس در راس امور است"؛ آنقدر این عبارت قاطع، در مقاطع مختلف تکرار شده و البته به آن عمل نشده که عملا در حال از دست دادن خاصیت خود است.
به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی "خیبرآنلاین"، کاملا مشخص است که تعدادی از افراد صاحب نفوذ، بنا بر دلایلی واضح، از در راس اموربودن خانه ملت در هراس هستند و مرتکب هر کاری می شوند تا پارلمان را تنها به عنوان یک لویی جرگه ی کم خاصیت و نهادی که فقط بلندگوهای آن کار کند و در میدان عمل توان اجرای هیچ اتفاقی را نداشته باشد، تبدیل کنند؛ و متاسفانه باید گفت تا حد زیادی در این تلاش موفق هم بوده اند!
به دور از کلی گویی و به عنوان مصداق قابل ارزیابی، باید به مجلس یازدهم اشاره کرد؛ مجلسی که در یک انتخابات عجیب (که بعدها باید روش و مهندسی برگزاری آن به ویژه در تهران مورد واکاوی و آسیب شناسی دقیق قرار گیرد)، با حدنصاب کمتر از 50% از رای مردم بر سر کار آمد و البته همین تعدادی که پای صندوق ها آمدند، با رویکرد حداکثری تنبیه دولت تنبل و لیبرال، به جریان مخالف و منتقد آنها رای دادند. اما با گذشت چند ماه، اینک با یکی از بی خاصیت ترین مجالس که تنها چند اقدام فردی در آن نمایش داده شده است، مواجهیم!
علت چیست؟ کندکردن ابزار قانونی در اختیار مجلس.
لطفا این فراز بسیار مهم از پیام مکتوب امام خامنه ای در افتتاحیه ی مجلس یازدهم (7 خردادماه 1399) را با دقت بیشتری مورد مطالعه قرار دهید: "امام راحل عظیمالشّأن، مجلس را در رأس امور دانستند؛ این را میتوان جامعترین تعبیری دانست که شأن مجلس و نیز وظیفهی آن را در یک جملهی کوتاه اعلام میکند. اگر قانون را راه و مسیر کشور به سمت قلّهها و مقصدهایی بدانیم که در قانون اساسی معیّن شده است، مجلس، متعهّد این ریلگذاری و رهگشاییِ حیاتی است. همهی دستگاههای حکومتی و مردمی و همهی آحاد وظیفه دارند از این مسیر حرکت کنند. ضمانت اجرای این وظیفه نیز -علاوه بر قوّهی قضائیّه که مسئولیّتش تضمین اجرای قانون است- در خود مجلس پیشبینی شده است که حقّ تحقیق و تفحّص، حقّ ردّ و قبول مدیران ارشد قوّهی مجریّه، حقّ تذکّر و سؤال و استیضاح، از آن جمله است. پس اگر قانون، درست و بسنده و قابل اجرا باشد و از ضمانتهای اجرای آن به درستی استفاده شود، کشور به هدفهای والای خود دست مییابد. این است شأن والای مجلس و این است تکلیف حیاتی و مهمّ آن."
آیا عباراتی شفاف تر و صریح تر از این در نگاه ولی امر مسلمین به مجلس شورای اسلامی میتوان یافت که نیاز به هیچگونه تفسیر و تاویل و خاطره گویی توسط افراد معروف به اصحاب سررسید هم نداشته باشد!
چرا مجلس یازدهم که چاشنی انقلابی را با خود یدک می کشد، از "در راس امور بودن" فاصله گرفته است؟ پاسخ مشخص است:
الف) مجلس یازدهم سر ندارد و نمایندگان به صورت چند نفری، تبدیل به گعده هایی شده اند که براساس دیدگاه های لیدر همان گعده ها در حال تصمیم گیری و اقدام هستند.
ب) ابزار قانونی در اختیار مجلس توسط خود نمایندگان (به ویژه هیات رئیسه) و نیز با فشارهای رنگارنگ افراد متنفذ خارج از مجلس کند شده و یا از کار افتاده اند. مجلسی که با ضعیفترین دولت تاریخ ایران مواجه است و از هم پاشیدگی اجتماعی دولت بر همگان آشکار شده، اما اجازه ی استفاده از اختیارات قانونی خود را از دست داده و بی اعتنا به مطالبات حداکثری مردم، تنها به پزواک دهنده ی مشکلات جامعه مبدل شده است.
پ) نگاه ابزار به مجلس برای رسیدن به انتخابات ریاست جمهوری آتی و انتشار اخباری از درون مجلس به بیرون مبنی بر تشکیل ستادهای مختلف توسط اعضای هیات رئیسه و دیگر نمایندگان شاخص، اتفاق تاسف برانگیز دیگری است که کار خدمت دقیق و کاربردی به مردم را در خانه ملت دچار اختلال نموده است.
ت) نداشتن گفتمان واحد در درون مجلس که یکی از نتایج زیانبار رای لیستی و دستوری و براساس وحدت اجباری بدون توجه به گفتمان کاندیداهاست، منجر به از هم پاشیدگی درونی مجلس شده به گونه ای که هر کس و هر گعده تلاش می کند مباحث را به سمت خود بکشد و موضوعات مدنظر خود را بر پارلمان تحمیل کند.
ث) برخی افراد تنبل و بی ابتکار که همیشه تلاش کرده اند بار خود را بر دوش دیگران بیاندازند و صرفا با محافظه کاری اصطلاح خود را بالا بکشند، در مجلس و یا بیرون از مجلس، می کوشند با پنهان شدن پشت رهبر معظم انقلاب، از جایگاه ولایت برای خود سنگر بسازند و نگاه ها را متوجه ایشان نمایند. در استفاده از ابزارهای قانونی مجلس نیز، دقیقا همین اتفاق می افتد؛ دقیقا مانند آنچه در خسارت محض برجام و موارد مشابه رقم خورد. این جماعت، به طرز عجیبی منتظرند تا حضرت آقا درباره استفاده یا عدم استفاده از اختیارات قانونی، به صورت علنی و آشکار اعلام موضع کنند و بعد، آنها بدون پرداخت کمترین هزینه ای، چشم و گوش بسته و به صورت کاملا شعاری و غیرکاربردی، مسایل مطروحه را پیگیری نمایند!
تاسف آور این که باز هم با مراجعه به پیام مکتوب امام خامنه ای، مشخص می شود که معظم له به صراحت حتی تک تک موارد در اختیار مجلس را نام برده اند، اما باز هم حضرات اکثرا به اصطلاح اصولگرا، در هر ماجرایی، سکوت می کنند تا ایشان وارد عرصه شوند!
این نوع عجیب و کاسبکارانه از فهم ولایت و رفتار با ولی، تجربه ی تلخ و عبرت آموزی است که البته همچنان بازار آن رونق دارد و باعث خارج شدن مجلس از راس امور شده است.
موارد مطروحه ی فوق باعث شده که آنقدر شان مجلس پایین بیاید که رئیس دولت، آشکارا به آن بی اعتنایی کرده و از هرگونه حضور در جلسات مختلف با نمایندگان، صحن، رئیس و... خودداری نماید با این نوع متکبرانه از رفتار، رسما خانه ی ملت را به سخره بگیرد.
آن چه که به عنوان راهکار برای برون رفت از این شرایط پیشنهاد می شود، غور در موارد 5گانه فوق و کنارزدن نقاب های محافظه کارانه و بازگشت به روحیه ی جهادی انقلابی و آرمان های امامین انقلاب بدون توجه به مصلحت سنجی های بی مورد و متاثر از نگاه فردی و باندی است و این اتفاق، جز با روحیه ی جوانی و انقلابی رقم نخواهد خورد و به همین دلیل، وظیفه ی جوانان پرشماری که همینک در مجلس بر صندلی وکالت مردم نشسته اند، به مراتب سنگین است.